Börnin á Laufinu settu vatn í blöðrur og fóru með hana út fyrir garðinn og grófu hana í snjó.
Daginn eftir voru blöðrunar sóttar og kannað hvað áhrif snjórinn og kuldinn hafði á vatnið í blöðrunum.
Öllum fannst mjög áhugavert að vatnið hefði breyst í ,,klakabolta" eins og krakkarnir kölluðu það.
Í lokin setti Guðrún kerti efst á kúluna og voru börnin spennt að sjá hvernig kúlan bráðnaði og varð að kertastjaka.